نگارش آکادمیک

خواه شما یک دانشجو، محقق، یا استاد دانشگاه باشید، مهارت نگارش آکادمیک در جهان امروز ضروری هستند. مقالات، گزارش ها، سخنرانی ها و مقالات پژوهشی فقط چند نمونه از اسناد نوشته شده به سبک علمی هستند. نگارش دانشگاهی، هنگامی که درست استفاده می شود، یک تصویر حرفه ای ارائه می دهد

نگارش آکادمیک چیست؟

نگارش آکادمیک به سبک خاصی از بیان اشاره دارد. ویژگی های نگارش آکادمیک عبارتند از:

• لحن رسمی
• استفاده از سوم شخص مفرد به جای اول شخص
• تمرکز بر مسئله یا موضوع به جای نظر نویسنده
• انتخاب لغات درست

نویسندگانی که از سبک آکادمیک رسمی استفاده می کنند از اصطلاحات مخصوص یک صنف، زبان عامیانه، و اختصارات اجتناب می کنند.

نگارش آکادمیک همان نگارش رسمی است. بسیاری از نویسندگان تازه کار با گفتن نگارش غیررسمی جدا از نگارش رسمی مشکل دارند. آنها به نگارش رسمی متوسل می شوند، زیرا آن آسان تر و آشنا است. ویژگی های نگارش غیر رسمی عبارتند از استفاده از اصطلاحات عامیانه و اصطلاحات مخصوص یک صنف، نگارش به زبان اول شخص یا ساخت جملات حاوی کلمه “من”، اظهارات شخصی مستقیم، و انتخاب کلمات مبهم. در نتیجه، نگارش رسمی در اسناد و مدارک حقوقی کاربرد بیشتری دارد.

نگارش رسمی برای نوشته های دفتر خاطرات، وبلاگ ها، نگارش شخصی، نامه ها و یا ایمیل به دوستان خوب است. با این حال، نویسندگانی که بر روی مقالات برای مدرسه، مقالات درخواست کالج، مقالات علمی، مقالات پژوهشی، ارائه کنفرانس، و طرح کسب و کار کار می کنند به طور کلی از یک سبک رسمی تر شبیه به پوشیدن کت و شلوار یا لباس برای شرکت در یک عروسی استفاده می کنند.

در اینجا نمونه هایی از نگارش رسمی و غیر رسمی آورده شده اند.

نگارش غیر رسمی: من فکر می کنم او یک بازنده است.

نگارش رسمی: انتخاب های وحشتناک او باعث می شوند که تمام چیزهایی را که دوست دارد را از دست بدهد: کودکان، همسر، دوستان، تاج و تخت.

در این مثال، جمله اول غیررسمی است. نویسنده با استفاده از کلمه “من” به اول شخص صحبت می کند، و نظر خود را بیان می کند. نویسنده از اصطلاح عامیانه “بازنده” استفاده می کند، که در بافتارهای رسمی نامناسب است. اگر این در وسط پاراگراف باشد، درک منظور نویسنده ممکن است راحت تر باشد.

مثال دوم از یک بافت آکادمیک استفاده می کند، نوعی سبک رسمی معمولی که استادان ممکن است در سطح دانشگاهی انتظار داشته باشند. در صورتی که متن به سوم شخص نوشته شده باشند، جمله ارجاع به نویسنده را حذف می کند و به این مسئله می پردازد. صفت های قوی و خاص مانند «وحشتناک» دیدگاه نویسنده را به وضوح و بدون توسل به زبان عامیانه انتقال می دهند. استفاده از دو نقطه، توسط اساتید گاهی اوقات به عنوان یک علامت نقطه گذاری مهجور افبال زیادی ندارد، اما هنوز هم در اسناد رسمی استفاده می شود و یک احساس رسمی قوی در هنگامی ایجاد می کند که برای معرفی یک لیست به درستی مورد استفاده قرار می گیرد.

مهارت های نگارش مقالات آکادمیک

نویسندگانی که به دنبال بهبود مهارت های نگارش مقالات آکادمیک خود هستند باید تلاش های خود را به این سه حوزه کلیدی معطوف سازند:

1. نگارش قوی: قبل از نوشتن فکر کنید. نویسندگان خوب زمانی را برای تقطیر اطلاعات شان از منابع صرف می کنند و نکات اصلی را قبل از ایجاد کار خود بررسی می کنند. نوشتن رئوس مطالب مفصل به بسیاری از نویسندگان کمک می کند تا افکار شان را سازماندهی کنند. نگارش آکادمیک قوی با یک برنامه ریزی كامل آغاز می شود.
2. دستور زبان عالی: نکات اصلی و جزئی دستور زبان را یاد بگیرید. برای تمرین نوشتن وقت بذارید و به دنبال بازخورد دقیق معلمان، استادان و نویسندگان باشید. دستور زبان انگلیسی می تواند دقیق و پیچیده باشد، اما نویسندگان قوی پس از سال ها مطالعه و عمل به نکات اصلی مسلط می شوند. با استفاده از یک منبع نگارش خوب، می تواند به شما دستور زبان صحیح ارائه کند. مهارت های استفاده از علائم نقطه گذاری مناسب و غلط گیری خوب نوشته آکادمیک را بهبود می بخشد.
3. رویکرد شیوه نامه مرتبط: از یک سبک نگارش خواه MLA، APA یا شیوه نامه شیکاگو، استفاده کنید و به آن پایبند باشید. هر یک از این شیوه نامه ها دارای دستورالعمل هایی در مورد چگونگی نوشتن اعداد، منابع، استناد، و غیره هستند. همه این شیوه نامه ها در کتاب فروشی ها به صورت مکتوب یا آنلاین در دسترس هستند. شیوه نامه MLA معمولاً در کلاس های زبان انگلیسی استفاده می شود، در حالی که APA برای روانشناسی و علوم استفاده می شود. شیوه نامه شیکاگو اغلب در محل کار مورد استفاده قرار می گیرد.

مهارت های نگارش مقالات آکادمیک شامل انشاء قوی، دستور زبان بسیار عالی، و یک رویکرد شیوه نامه سازگار است.